همانطور که صنعت جهانی شروع به فاصله گرفتن از سوخت های فسیلی و انتخاب جایگزین های پایدارتر می کند، تاکید بیشتری بر مفهوم جذب و ذخیره سازی کربن (CCS) می شود. CCS شامل دی اکسید کربنی است که از منابع صنعتی، قبل از تزریقش به مخازن زمین شناسی عمیق – متشکل از سنگ های پر منفذ – جایی که به طور دائمی (هزاران سال) ذخیره می شود، گرفته می شود. علیرغم انتشار فناوری های مختلف جذب و استفاده، اطلاعات کمتری در مورد خود ذخیره سازی دی اکسید کربن وجود دارد. سحر بخشیان، محقق دانشگاه تگزاس در دفتر زمین‌شناسی اقتصادی آستین، با استفاده از شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای در پی یافتن بهترین روش برای بهینه‌سازی مقدار CO2 قابل ذخیره‌سازی است. ابرکامپیوترها این توانایی را به بخشیان دادند تا سناریوهای مختلفی را با استفاده از نرخ‌های تزریق مختلف و ویژگی‌های سنگ سیال برای ارزیابی میزان CO2 ذخیره شده در فضاهای درون سنگ‌ها اجرا کند. او دریافت که ترشوندگی (چقدر مولکول های CO2 به سطح سنگ می چسبند) و سرعت تزریق (سرعتی که CO2 فوق بحرانی به مخزن رانده می شود) دو تا از مهم ترین عوامل هستند. به دام انداختن مویرگی – زمانی که CO2 از بین می‌رود و در فضای منافذ بی‌حرکت می‌شود – نقش کلیدی در کمک به ذخیره مؤثر گاز دارد. تحقیقات بخشیان توسط مرکز Gulf Coast Carbon پشتیبانی می شود و می تواند نقش مهمی در دستیابی به CCS در مقیاس بزرگ داشته باشد. او گفت: «تکنیک‌های دینامیک سیالات محاسباتی برای این زمینه ضروری است، تا مخازن هدف مناسب برای ذخیره‌سازی دی‌اکسید کربن را بهتر غربال کند و رفتار ستون‌های CO2 در این مخازن را پیش‌بینی کند». این تحقیق می‌تواند به پیشرفت فناوری‌های CCS، به‌ویژه در ایالات متحده، که به گفته موسسه جهانی CCS یکی از کشورهایی با بیشترین پتانسیل برای ذخیره‌سازی دی‌اکسید کربن زمین‌شناسی است، سرعت بخشد. پانل بین المللی تغییر آب و هوا، CCS را یکی از راه هایی می داند که جامعه جهانی می تواند تا اواسط قرن به انتشار خالص صفر برساند.
منبع: gasworld
دیدگاه خود را بنویسید